Գոլովինկա (Լազարևսկի շրջան)
Միկրոշրջան | |||
---|---|---|---|
Գոլովինկա | |||
ռուս.՝ Головинка | |||
Երկիր | Ռուսաստան | ||
Դաշնային սուբյեկտ | Կրասնոդարի երկրամաս | ||
Շրջան | Լազարևսկի շրջան | ||
Համայնք | Սոչիի քաղաքային օկրուգ | ||
Հիմնադրված է | 1839 թ. | ||
Պաշտոնական լեզու | ռուսերեն | ||
Ազգային կազմ | հայեր, ռուսներ | ||
Ժամային գոտի | UTC+3 | ||
Հեռախոսային կոդ | +7 862 | ||
Փոստային դասիչ | 354 202 | ||
|
Գոլովինկա ( ռուսերեն՝ Головинка), նախկինում հայաբնակ ավան, ներկայումս միկրոշրջան Ռուսաստանի Դաշնության Կրասնոդարի երկրամասի Մեծ Սոչիի Լազարևսկի շրջանում, Շախե գետի աջ ափին։ Գտնվում է շրջկենտրոն հանդիսացող Լազարևսկոյե միկրոշրջանից 33 կմ հարավ-արևելք, իսկ Սոչիի կենտրոնից 43 կմ հյուսիս։
Պատմական ակնարկ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Շախե գետի ափին գտնվող ադըղեների շափսուղական բնակավայրը հայտնի է դեռևս 17-րդ դարից` Սուբաշի անունով[1]։ 1839 թվականի մայիսի 3-ին, Սուբաշիի մոտ, գեներալ Նիկոլայ Ռաևսկու հրամանատարությամբ իրականացվող ափհանմանը մասնակցել է նաև Հովհաննես Այվազովսկին, ում այդ արշավանքին հրավիրել էր ծովակալ Միխայիլ Լազարևը։
Ժամանակակից ավանը հիմնադրվել է 1839 թվականին, որպես ամրոց` Գոլովինսկի անվանումով[2], որի կառուցմանը մասնակցել են աքսորի մեջ գտնվող բանաստեղծ Ալեքսանդր Օդոևսկին և այլ հայտնի մարդիկ։ Ամրոցը կոչվել է գեներալ Եվգենի Գոլովինի անունով։
1961 թվականին Գոլովինկա ավանը ընդգրկվել է Սոչի քաղաքի կազմի մեջ և դարձել միկրոշրջան։ Հայերը եկել են շրջակա գյուղերից` 1931 թվականին։ Ներկայումս բնակվում են հիմնականում հայեր, ռուսներ և ադըղեներ։ Բնակիչներն զբաղվում են բանջարաբուծությամբ, թեյի մշակությամբ և այգեգործությամբ։ Այնտեղ գործում են միջնակարգ դպրոց, գրադարան, հանգստյան տներ և առողջարաններ։ Տնտեսության հիմքը զբոսաշրջությունն է։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Посёлок Головинка». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հոկտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 9-ին.
- ↑ Կաղապար:ВТ-ВЭ
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 148)։ |
|